گردشگری شهری در انگار شاران

«براساس تعریف سازمان جهانی گردشگری UNWTO ، گردشگری شهری نوعی فعالیت گردشگری است که در یک فضای شهری با ویژگی های ذاتی آن که مبتنی بر اقتصاد غیرروستایی مانند اداری، تولیدی، تجاری و خدمات و با داشتن نقاط گره حمل و نقل شهری صورت می‌گیرد. مقاصد شهری (به‌عنوان مقصد گردشگری) طیف گسترده و ناهمگنی از تجارب فرهنگی، معماری، فن آوری، اجتماعی و طبیعی و همچنین کالاهایی را برای اوقات فراغت و کسب و کار ارائه می‌دهد». امروزه، باتوجه به رشد روزافزون جمعیت شهری در جهان در برنامه‌های توسعه شهری،‌ گردشگری شهری یک عامل محرک در توسعه اقتصادی، اجتماعی و محیطی بسیاری از شهرهای جهان است. گردشگری در شهر می‌تواند موجب اشتغال و افزایش درآمد در مناطق شهری، توزیع مجدد درآمد، عامل رشد فرهنگی و اجتماعی و نهایتاً افزایش کیفیت زندگی شود. از اینرو،‌ گردشگری شهری یک عنصر اصلی در سیاست‌های توسعه شهری به شمار می‌رود.
ازسویی با توجه به پیامدها و آسیب‌های جبران‌ناپذیر گردشگردی انبوه،‌ برنامه‌ریزی برای گردشگری شهری در چارچوب قواعد گردشگردی پایدار مدنظر قرار می‌گیرد. از مهم‌ترین آسیب‌های ناشی از گردشگری در شهرها می‌توان به آلودگی هوا، ‌آلودگی صوتی و کاهش دسترسی ساکنان محلی به مرکز شهر، خدمات و جاذبه‌های مهم (پارک‌ها، مناطق فرهنگی و تفریحی) اشاره کرد. مفهوم پایداری در گردشگری شهری در بسیاری از زمینه‌ها معنا می‌یابد. در گردشگری شهری نیازهای گردشگران و نیازهای مردم محلی را به صورت توامان مورد توجه و پاسخگویی قرار می‌گیرد.
رشد و توسعه گردشگری در شهرها با ویژگی‌های اصلی شهر از جمله تعداد و تنوع ظرفیت‌های گردشگری، ارتباط و پیوستگی با سایر ظرفیت‌‌های شهری، سطوح حمل و نقلی، کیفیت و اندازه موقعیت‌های اقامتی، اثربخشی بازاریابی و تبلیغات ارتباط دارد. براین اساس، گردشگری شهری جزء جدایی‌ناپذیری از برنامه توسعه شهر محسوب می‌شود که در مقیاس‌های متنوعی قابل بررسی و تبیین است.

فهرست تجربه‌ها